สเตฟานี่มีหรือจะไม่รู้บอสสาวของเธอไม่สามารถทนได้อีกแล้วและตามเข้ามาในห้องน้ำไม่นานนักสัมผัสจากฝ่ามือนุ่มๆทั้งสองข้างอยู่บนเรือนร่างของเธอลมหายใจร้อนๆกระทบมาจากด้านหลังมือซุกซนไปตามเรือนร่างของเสตฟานี่ริมฝีปากขบเบาๆที่ใบหูลิ้นร้อนแหย่เข้าไป ทรวงอกสวยถูกเฟ้นฟอนยอดอกสีสวยถูกเขี่ยเล่น
"บอส...นึกว่าจะไม่ประสา"
"ฉันน่ะเหรอ"
"ค่ะ...ฉันรู้หมดแหละ...จะมาทำงานกับบอสทั้งที"
"ช่างรู้งาน...จริงๆ"
"แล้วยังเป็น...งานอีกด้วย"
"สาธิตหน่อยสิว่าเป็นแบบไหน"
"บอสจะให้ฉันทำงานเลยเหรอ"
"ฉันอยากรู้นี่"
ยูริพยายามเต็มที่จะซ่อนอะไรบางอย่างไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้เธอไม่อาจจะให้สเตฟรู้ได้ไม่อย่างนั้นเธอคงขายหน้าไปอีกนาน
"อย่าคิดว่าฉันไม่รู้"
ยูริตกเป็นฝ่ายถูกควบคุมสเตฟานี่ผลักยูริไปที่ผนังห้องน้ำจู่โจมด้วยจูบร้อนๆจากใบหูลงมาสเตฟานี่รู้ดียูริ ไม่เป็น ช่ำชองแค่การจูบเท่านั้นยูริหน้าขึ้นสีเมื่อทิฟฟานี่จ้องหน้าของเธอด้วยสายตาเย้ายวนยั่วเธอจนแทบจะทำให้วิญญาณออกจากร่างจูบที่หนักหน่วงกว่าทุกครั้งปลุกอารมณ์ยูริขึ้นมา
"ตอนแรกเสือซ่อนเล็บของบอสนี่...แค่เรื่องจูบใช่ไหม"
"อ้ะ...อื้ออ ดูถูกอีกแล้ว"
"มันเรื่องจริงสินะ"
"อ้ะ สตเตฟ.." ยูริผวาเมื่อหน้าอกสวยของเธอถูกดูดกลืนเข้าไป
ไก่อ่อนอย่างยูริกำลังแม่ไก่สาวหัดสอนให้เธอขัน เสียงครางในลำคอดังออกมาเรื่อยๆสเตฟทำหน้าที่ของเธอแบบคนเป็นงานจริงๆสองมือของยูริสอดเข้าไปใต้เรือนผมเริดหน้าครางออกมา
"อื้ออ สเตฟสอนฉันที...อื้อออแบบนั้น"
"บอส...เก่งทุกอย่างแต่เรื่องนี้ทำไมซื่อบื้อจังคะ"
"มันใช่เวลาถามหรือไงเล่า" ยูริเอ็ดมาเบาๆ
ทั้งสองคนเคลื่อนย้ายตัวเองมาอยู่ที่เตียงบอสสาวที่อ่อนระทวยไปแล้วสองมือจิกผ้าปูที่นอนแน่นหน้าอกสวยแอ่นตามริมฝีปากที่ดูดดุนข้างหนึ่ถูกขยำบดคลึงด้วยฝ่ามือ ยูริพออกพอใจกับการกระทำนี้เอามากเลยทีเดียว
"สะ..สเตฟฟ อื้ออ"
สเตฟเลขาสาวสุดร้อนแรงไต่ระดับต่ำลงไปมองดอกไม้สวยของบอสสาวที่ปิดสนิทนิ้วเรียววางลงกรีดช้าๆไปตามรอยแยกตอนนี้มันชุ่มฉ่ำด้วยน้ำหวานที่ขับออกมายูริแทบบ้าตายแล้วตอนนี้ สัมผัสของนิ้วเรียวแทรกเข้าไปบี้บดขยี้จุดอ่อนไหวสำคัญ
"อือออ" ยูริสะท้านขึ้นมา
สองขาอ้ากว้างสเตฟยิ้มพอใจน้ำหวานไหลลงมาช้าๆลิ้นเรียวแทรกเข้าไปช้าๆโลมไล้ทุกสิ่งอย่างตรงหน้าดอกไม้สวยถูกสำรวจอย่างอ่อนละมุนความรู้สึกแห่งสรวงสวรรค์กำลังไต่ระดับลงมาเยือนบนพื้นดินร่างสวยบิดเร่าๆเพราะปลายลิ้นที่เหมือนนักทรมานทรมานต่อความรู้สึกเหลือเกิน
"อู้ววว สเตฟได้โปรด อย่าดูดมัน อื้อออ"
"น่ากินแบบนี้...ฉันจะอดใจได้ไงคะ"
เสตฟคืบคลานขึ้นไปบนตัวหันหลังกลับหย่อนดอกไม้สวยลงที่ปากของยูริที่เข้าใจว่าต้องทำอย่างไร ยูริแลบลิ้นออกไปแตะสัมผัสส่วนที่เร้นลับแห่งอิสตรีสองมือกดเอวของเสตฟลงมาลิ้นยาวชำแรกเข้าไปเสียงร้องอย่างพอใจดังออกมา
"อ้ะ บอสสสแบบนั้นค่ะดีมากเลย"
ทั้งสองร่างกำลังมอบความสุขให้กันลิ้นร้อนของทั้งคู่แข่งกันทำงานรัวเร็วราวกับว่าฝ่ายไหนที่ไปสู่สวรรค์ก่อนกันจะเป็นความสำเร็จของผู้กระตุ้นเสตฟพอใจครั้งแรกของบอสเธอนี่ช่างร้ายกาจลิ้นยาวที่แทรกเข้าไปทั้งคว้านและเฟ้นหา ทั้งสองร่างไม่ยอมแพ้กันและกันทั้งคู่กระตุกเบาๆสเตฟพลิกกับมาหันหน้ามาหาบอสของเธอแลกลิ้นกันอีกครั้ง กลิ่นแห่งน้ำหวานยังกรุ่นอยู่ไม่หายไปไหน
"บอส...แน่ใจนะคะ"
"อือ"
"เริ่มแล้วนะ"
สองนิ้วเรียวเข้าไปที่ส่วยเร้นลับสอดเข้าไปช้าๆทั้งคู่นอนตะแคงเข้าหากันสองขาเกี่ยวกันไว้ยูริทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บเล็กน้อยสเตฟพอใจที่สองนิ้วของยูริเข้าไปในช่องทางของเธอเช่นกัน
"อื้อออ ให้ตายเธอเป็นคนแรกของฉัน"
"เสียใจเหรอคะ...ที่ไม่ใช่คนรักได้ไป"
"ไม่หรอก...ฉันไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้หรอก"
ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรอีกสองนิ้วที่ทำงานอย่างแข็งขันของทั้งสองคนผลัดกันขยับเข้าออกจากช้าไปเร็ว การเสียดสีในช่องทางรัก ยิ่งมากยิ่งเร็วเท่าไรความเสียวซ่านยิ่งมากขึ้นอีกมากจนไม่รู้จะพูดยังไงเสียงร้องแห่งความหฤหรรษ์จึงดังไปทั่ว
"อ้าาาา สเตฟเร็วอีกได้โปรด...อ้าาา"
"บอสสส เร็วๆอื้มมม"
ทั้งสองร่างประสานเข้าหากันอีกครั้งจูบแสนหวานถูกปรนเปรอทั้งสองคนมองตากันนิ้วเรียวที่เข้าออกอย่างรวดเร็วในช่องทางขรุขระ เร็วจนไม่อาจจะจับความรู้สึกได้อีกแล้ว...
"อ้าาาาาเสตฟฟฟฟ อื้ออออ"
"บอสขาาา ไม่ไหวแล้ว"
ทั้งสองร่างสั่นสะท้านแลกจูบกันอีกครั้งเนิ่นนานช่องทางรักที่บีบรัดยังคงกระตุกถี่บีบนิ้วของแต่ละฝ่ายอยู่แบบนั้น
"บอส...ไหวไหม"
"ไหวสิ...คนสวย"
"เจ็บไหม.."
"ตอนนี้ไม่แล้ว"
สเตฟออกจะภูมิใจเอาเรื่องเลยทีเดียวเมื่อมองนิ้วของเธอเปื้อนเลือดจางๆของบอสสาวคาสโนวี่ที่เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยแต่ไม่เคยล่วงเกินอะไรคนเหล่านั้นเลย
"ให้ตายฉันหลงเธอแล้ว"
"บอสหลงคนเดียวหรือไงคะที่รัก"
ยูริยิ้มเขินๆกอดเสตฟเอาไว้ในอ้อมกอดคลอเคลียตามแก้มใสและซอกคอขาวอย่างหลงใหล
...........................................................
"แทง..."
"สิก้าเธอสวยเหลือเกิน"
"แล้วจะปล่อยคนสวยไว้แบบนี้หรือคะ...จัดการสิ"
แทยอนไม่ห้ามตัวเองแล้วเธอกำลังนึกสมน้ำหนาชางมินอยู่ในใจไอ้หน้าโง่นั้นมันไม่มีทางได้ทำอะไรแบบเธอถึงจะเป็นแฟนกันก็ตามแทยอนดูดยอดอกสวยอย่างแผ่วเบาราวกับว่าห่วงยอดอกสวยจะบอบช้ำ แทยอนดูดมันเหมือนกระหายเจสสิก้าพอใจเหลือเกิน
"อ้าาา แทงกู ที่รักฉันรักเธอนะ..."
คำว่ารักทำให้แทยอนชื่นหัวใจจริงๆแต่ถึงอย่างนั้นร่างบางช่างเย้ายวนเกินกว่าจะสนใจเสียงที่ได้ยินเสียอีก แทยอนเพิ่มแรงดูดขึ้นไปเจสสิก้ายิ่งพอใจมากกว่าเก่าสองมือของแทยอนขยำหน้าอกอิ่มเต็มไม้เต็มมืออย่างสนุกเจสสิก้ารั้งแทยอนเข้ามาจูบสองร่างเปลือยเปล่ากระหวัดเกี่ยวกันอย่างพอใจ
"แทง....อื้อ"
แทยอนยิ้มมุมปากก้มลงไปซุกไซร้ที่หว่างขาดอกไม้แสนสวยที่เธอปราถนาจะเห็นมันมาตลอดแทยอนใส่ลงไปยั้งลิ้นร้อนทำหน้าที่ไซร้หาความหอมหวานจากน้ำหวานลิ้นยาวรัวเร็วดูดเม้มที่เม็ดบัวอย่างแรงเจสสิก้าพอใจ
"แทงงงงงอ้าาาาไม่ไหวแล้ว"
แทยอนกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างกับเจสสิก้าที่เหมือนจะไม่เอาในสิ่งที่ขอร้องแต่แทยอนก็ทำให้เธอยอมจนได้ เจสสิก้ากำลังจุกเพราะดิลโด้สองปลายที่เข้าไปในร่างกายของเธอแทยอนดันมันเข้ามาช้าๆจนสุดทางแทยอนเองก็ดันปลายที่เหลือเข้าไปในช่องทางของเธอจนสุด เจสสิก้ากอดแทยอนไว้และหลบสายตานั้น
"สิก้า...ฉัน...ให้ตายฉันชอบเธอที่สุดเลย"
"ฉันด้วย..."
แทยอนขยับเอวเบื้องล่างอย่างช้าๆและเร็วเจสสิก้ากอดแทยอนแน่นสองขาเกี่ยวหลังของแทยอนเอาไว้
"แทงงงงอื้ออออแทงงง"
แทยอนขยับเร็วขึ้นแต่แล้วก็ช้าลงและหยุดลงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาเจสสิก้ามองแทยอนอย่างไม่เข้าใจ
"แทง...หยุดทำไมคะ"
"เธอวางแผนอยู่ก่อนแล้วใช่ไหม" แทยอนถามและจูบที่เปลือกตาของเจสสิก้า
"มันก็ต้องอย่างนั้นสิ...ไม่งั้นฉันจะได้มาทำอะไรแบบนี้หรือไง อยากจะถามแค่นี้เหรอ"
"ชางมินล่ะ"
"จะพูดถึงเขาทำไมกันนะ"
"ฉันพูดถึงแฟนเธอไม่ได้เหรอ"
"พูดได้แต่ไม่อยากให้พูดเพราะตอนนี้มีแต่เราเท่านั้น อีกอย่างแทก็รู้ว่าฉันยอมเป็นของชางมินเพราะอะไร"
"ค่ะ..."
"กลับมาเป็นแทงกูของฉันคนเดิมเถอะค่ะ...อย่าเย็นกับฉันนักเลยแทยอน"
"เธอ...ก็รู้"
"ฉันรู้...ใช่...แต่ฉันไม่อยากให้เธอพูดเรื่องนั้นเราอยู่กันแบบนี้สองคนพอแล้วฉันต้องการแค่เธอแทยอน"
"เธอหลอกล่อฉันเจสสิก้า"
"ทำไงได้คะ...ฉันเป็นนักแสดงเชียวนะ"
"จะลงโทษเธอคอยดู" แทยอนโปรยยิ้ม
แทยอนเริ่มการลงโทษของเธอแล้วเอวสวยขยับอีกครั้งเจสสิก้าตอบรับการลงโทษอย่างพึงใจเธอจ้องมองสายตาของแทยอนแบบนั้นเธอไม่อยากละสายตาเลย ความคับแน่นที่เริ่มมากขึ้นเพราะแรงกระหน่ำโหมเข้ามาไม่จบสิ้น เสียงครางดังออกมาไม่ขาดตอนแทยอนชิดใกล้เข้าไปจูบอย่างหนักหน่วงลิ้นทั้งสองพัวพันจนแทบหยุดไม่อยู่
"อืมมมมอ้าาาาแทงงงเร็วๆๆๆ สิก้าไม่ไหวแล้ว"
"สิก้า...ให้ตาย..อื้อออ" แทยอนหอบเบาๆกระแทกกระทั้นไม่ยั้ง
สองร่างที่สอดประสานร่างกายจนเรียกว่ารวมเป็นหนึ่งเดียวกอดกันกลมมีเพียงช่วงกลางของลำตัวเท่านั้นที่เคลื่อนไหวราวกับเป็นเครื่องจักน้ำหวานที่หล่อลื่นให้การเดินทางของรักเป็นไปอย่างง่ายดาย แทยอนไม่อาจจะยั้งได้อีกแล้วเจสสิก้ากรีดเสียงร้องออกมากอดแทยอนไว้แน่น
"ที่รัก...อย่าเย็นชากับฉันอีกเลยแทยอน"
"ฉันทำอะไรลงไปนะ..."
เจสสิก้ายิ้มแทยอนค่อยๆถอนตัวเองออกมาของเล่นถูกเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่ใยดีเจสสิก้าทอดตัวเองลงบนร่างของแทยอนมองและยิ้มให้
"ฉันมองออกแทยอนสายตาของเธอ...ฉันมองมันออกตลอดมาแม้เธอจะไม่บอกฉันเลย"
"ฉันเหมือนคนโง่มากไหมในสายตาของเธอ...ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย"
"ฉันต่างหากที่เหมือนคนโง่รู้ว่าเธอคิดอะไรแต่ทำอะไรไม่ได้...กลับปล่อยเวลาเลยมาจนตอนนี้"
"แล้วหลังจากนี้ไปล่ะ"
"ต่อหน้าเธอก็เป็นผู้จัดการแสนเย็นชาต่อไป" เจสสิก้ายิ้มแทยอนพลิกตัวกลับมาทาบทับเจสสิก้าเอาไว้
"และเมื่อลับตาคน...ฉันจะจัดการเธอดูแลเธอในแบบของฉัน"
แทยอนจูบเจสสิก้าอีกครั้งเนิบนาบแต่หนักหน่วงในทุกสัมผัสนิ้วเรียวล่วงล้ำเข้าไปที่เนินสวยจัดการให้ความรักดำเนินต่อไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
...............................................
ยูริยิ้มเมื่อเลขาสาวของเธอตื่นแล้วและกำลังทำอาหารเช้ายูริเดินเข้าไปคลอเคลียเมื่อคืนนี้เสือน้อยอย่างยูริกางเล็บออกมาจากการสอนแค่ไม่กี่ครั้งเธอเป็นเสือสาวเต็มตัวแล้ว ยูริเอื้อมมือขยำหน้าอกสวยอย่างเบาบาง
"บอส...ฉันยุ่งอยู่"
"จะทำอาหารทำไมสเตฟ"
"บอสไม่หิวหรือไง"
"หิว...."
"อ้าว...ฉันก็ทำอาหารไงคะบอสจะได้ทาน"
"ฉันหิวเธอต่างหาก"
ยูริปิดแก๊กจัดการอุ้มแม่เลขาสาวมาที่โต๊ะอาหารกางเกงขาสั้นถูกรั้งลงไปสองแขนของสเตฟยันพื้นโต๊ะเอาไว้ยูริลากเก้าอี้มานั่งก้มลงไปจัดการอาหารเช้าของเธอลิ้นเรียวกวาดช้าๆตามกลีบดอกไม้เร่งเร้าความต้องการให้น้ำหวานขับออกมายูริดูดดื่มน้ำหวานอย่างกระหายหิวสเตฟครางเบาๆ
"บอส...อ้าาาาบอสคะ"
พอเป็นแล้วจัดการฉันเลยนะคะบอส
ยูริคือเสือสาวที่พ้นวัยเด็กทดลองกางเล็บกับเหยื่อที่หามาได้อย่างเอร็ดอร่อยลิ้นเรียวนุ่มหยุ่นชำแรกเข้าไปคว้านไซร้จนเลาขาสาวของเธอทนไม่ไหวอีกแล้ว สเตฟทอดกายไปตามความยาวของโต๊ะอาหารที่ว่างเปล่าสองมือขยุ้มเข้าไปในเรือนผมของบอสสาวทึ้งเบาๆด้วยความเสียวซ่าน
"บอส....ไม่ไหวแล้วววว"
สเตฟานี่ไม่สามารถต้านทานความต้องการที่ทะลักทะลายได้อีกแล้วน้ำหวานมากมายไหลออกมายูริดดูดื่มกินมันอย่างพอใจเกลี้ยงเกลา
"อยากเป็นตัวจริงของฉันไหม...สเตฟ"
"แน่ใจแล้วเหรอ...ฉันหึงโหดนะคะ"
"โหดสิดี...ฉันชอบความรุนแรงรู้ไหม" ยูริพูดแล้วขบฟันลงไปเบาๆที่ยอดอกที่ไม่ได้ใส่บราของสเตฟานี่
"ฉันก็ชอบ...โดนกระทำความรุนแรง..." สเตฟตอบแล้วรั้งคอของยูริมาใกล้ๆ
"เห็นมะเราสองคนเคมีเข้ากันสุดๆ" ยูริยิ้ม
ยูริยอมปล่อยสเตฟานี่ไปทำอาหารเช้าตามปกติยูริได้ยินเสียงมือถือเลยเดินไปรับก่อนจะทำหน้าเครียด
"คะ...พี่สิก้า"
"เมื่อตอนเช้า...ชางมินโทรมาขอยืมเงินพี่"
"แล้วพี่ว่าไงคะ"
"พี่บอกไปว่าพี่ไม่สะดวกจะโอนให้และจำนวนมันมากเกินไปเขาเลยทะเลาะกับแทยอนยกใหญ่เลย"
"เอางี้นะคะเอาเงินฉันไปก่อนฉันจะโอนไปให้พี่ แล้วพี่ให้เขาไปช่วงนี้อย่าไปขัดใจเขาฉันกลัวเขาทำอะไรบ้าๆกับพี่เพราะเขาทำอะไรฉันไม่ได้"
"อืม...แทยอนโวยวายอยู่เหมือนกันแต่แทยอนก็ไม่ยอมนะบอกที่บ้านแล้วว่าขอการ์ดเพิ่มอีก"
"ดีแล้วค่ะที่พี่แทยอนไม่ประมาทแต่อย่าให้คนสงสัยมากนะคะไม่งั้นพี่แทยอนจะถูกสงสัยสถานะจริงๆเข้า"
"จ้ะแล้วคุยกันใหม่"
"ค่ะ" ยูริถอนหายใจชางมินก่อเรื่องอีกแล้ว
..........................................
"แท...ใจเย็นๆค่ะ"
"ถ้าฉันไม่ต้องปกปิดตัวเองนะ...ฉันคงจัดการมันได้แล้ว"
"ใจเย็นๆเถอะค่ะมาเฟียสาวเลือดร้อน"
แทยอนรวบตัวของเจสสิก้ามากอดแทยอนเป็นลูกสาวของผู้มีอิทธิพลรายใหญ่ที่อิตาลีพ่อของเธอทำธุรกิจบางอย่างที่นั่นทั้งถูกฏหมายและไม่ถูกเธอมาที่เกาหลีเพราะได้ข่าวว่าชางมินลูกหนี้รายใหญ่ที่เบี้ยวค่าอาวุธสงครามเบี้ยวเงินของพ่อเธอแทยอนไม่เคยกลัวตำรวจเพราะเธอจะมาจัดการในแบบของเธอไร้ร่องรอยอะไรทั้งสิ้นและไม่คาบเกี่ยวกับพ่อเธอแน่นอน
"ให้ตาย"
"จะไปอิตาลีเมื่อไรคะ"
"รอสิก้าว่างก่อน"
"อยากไปเจอครอยครัวของแทยอน"
"สิ้นปีนี้ไหมคะ..."
"อืม...ตกลงค่ะแลเวชางมินล่ะ"
"ฉันจะไม่ให้เธอลำบากนานหรอก...เป็นตัวล่อให้ฉันอีกไม่นานหรอก"
แทยอนวางแผนในใจชางมินไอ้หน้าโง่คนนั้นถ้าเธอไม่จัดการมันตำรวจนอกเครื่องแบบที่ตามกลิ่นมันอยู่ก็จัดการมันแต่เธออยากจะเห็นหน้าของมันตอนร้องขอชีวิตมากกว่าถึงพ่อจะบอกเธอว่าเรื่องเงินไม่สำคัญเลยแต่เธอไม่ชอบที่มันมายุ่งกับเจสสิก้าที่เธอหลงรักตั้งแต่แรกเห็น
