NC You are loved [yulyoon] ตอนที่ 21 คุมะเป็นเหตุ//เตรียมตัวเที่ยว

ฝ่ามือนุ่มลูบไำล้อยุ่ที่ต้นขาของยุนอา ตอนนี้ยูริเข้าใจแล้วความรู้สึกที่ก่อตัวเงียบๆคืออะไร ลมหายใจที่รุนแรงมากขึ้นรดกระทบต้นคอของยุนอา ยูริซุกไซร้ซอกคอของยุนอาอย่างโหยหิว ยุนอาที่ดูเหมือนจะตอบโต้อะไรไม่ได้ ไม่มีทางหนีเอนตัวลงพิงยูริเอาไว้

"ไงคะ...กวางน้อยพร้อมจะถูกลงโทษหรือยัง"

"ทำอะไรของพี่น่ะ พี่คนสวย ลงโทษฉันเพราะอะไร"

"เห็นเจ้าหมีคุมะดีกว่าฉันไง จะทำให้เธอลืมฉันไม่ลงเลยคอยดู"

ยูริลากมือทั้งสองปลดกางเกงยีนส์ของยุนอาออกมา ค่อยๆรูดมันลง ยุนอาหน้าแก่งก่ำด้วยอารมณ์หวามที่ไม่อาจห้ามได้ กางเกงในบางๆตัวน้อยยังอยู่ที่เดิม ยูริจูบยุนอาอย่างดูดื่มลิ้นของทั้งสองพัวพันกัน ขาของยุนอาถูกยูริใช่เข้าแทรกให้แยกออกจากกัน นิ้วเรียวยาวของยูริบี้คลึงเนินสวยอย่างหนักหน่วงความเปีัยกชื้นถูกขับออกมาจากผ้าบางที่กั้นเอาไว้ระหว่างนิ้วและเนื้อแท้ ตัวของยุนอาถูกจับหันมาและถูกอุ้มวางบนเค้าเตอร์ครัวว่างๆยุนอาเท้าแขนไว้ ยูริจับขาของยุนอาอ้ากว้าง กางเกงในตัวบางถูกกระชากออกอย่างง่ายดาย

"รุนแรงจังเลยนะทำไมคะ...ต้องการมากเหรอ" ยุนอาพูดแผ่วเบามองหน้ายูริ

"อืมต้องการเธอมากที่สุด ยุนอา " ยูริจูบอีกครั้ง มือซ้ายรั้งเอวของยุนอาเอาไว้ มือขวาใช้นิ้วคลึงติ่งเนื้อที่เป็นจุดรวมความรู้สึก ยุนอาแอ่นสะโพกลอย สูดปากเบาๆ

เสื้อของเธอถูกเลิกขึ้นมายูริก้มลงดูดหน้าอกของยุนอา หนักหน่วงกว่าทุกครั้ง ยุนอารู้สึกเจ็บและมีความสุขไปพร้อมๆกัน

"พี่ยูล...อืมมม ทำไมวันนี้รุนแรงจังเลยะคะ"

"ไม่รู้สิ เธอนี่น่ากินจริงๆเลยนะยุนอากวางน้อย"

"อืมพี่ยูลขาาาา อ้าาาา ฉันจะแย่เอานะแบบนั้นมันเสียวนะคะ" ยุนอาร้องออกมา

ยูริผละจากหน้าอกของเธอคุกเข่าลงเนินสวยอยู่ตรงหน้า เคาท์เตอร์ครัวทำความสูงได้พอเหมาะจริงๆ ยูิริฉกปลายลิ้นร้อนลงไป ยุนอาเอาหัวและหลังช่วงบนพิงตู้ที่เก็บจานสองข้าอ้ากว้างไม่รู้ตัว ยูริรัวลิ้นลงไปดูด กลืน เม้ม รัว จนยุนอาตั้งตัวแทบไม่ได้ สองมือกดหัวของยูริ

"อ้าาา พี่ขาาาา แบบนั้น อืมมมม ดีจังเลย " ยุนอาร้องออกมาเปี่ยมด้วยความสุข ยูริส่งลิ้นเข้าไปลึกขึ้นลิ้นของเธอยาวเหมือนกัน ยิ่งทำให้ยุนอาแทบสำลักความสุข

"พี่คนสวยยย อืมม อ้าาาาพี่คนสวยฉันจะไม่ไหวแล้วนะคะ พี่ดูตรงนั้นฉันอีกแล้ว อ้าาาา จะทนไม่ได้แล้ว"

ยุนอาร้องออกมาขาของเธอข้างหนึ่งพาดคอของยูริยูริถอนใบหน้าออกมา และเดินจากไปหิ้งยุนอาให้งง

มองยูริที่เปิดตู้เย็นนหาน้ำดื่ม ยืนมองยุนอาที่ค่อยๆเอาขาลง

"พี่คนสวย...อย่าให้ฉันค้างแบบนี้สิ"

"ฉันลงโทษเธอเสร็จแล้ว" ยูริพูดหน้าตาเฉย ซ่อนยิ้มเจ้าเล่หฺ์เอาไว้ หยิบอะไรบางอย่างซ่อนข้างหลังตัวเอง แล้วค่อยๆเดินมาหายุนอาจูบเธออีกครั้ง

"ล้อเล่นนิดเดียวเองมันร้อนมาหาน้ำกิน น่ะค่ะ ต่อดีกว่าเนาะ"

ยุนอายิ้มอย่างพอใจยูริจุดอารมณ์ของเธออีกครั้ง ช่องทางรักถูกเติมเต็ม ยุนอาสะดุ้งสุดตัวรั้งตัวของยูริ และดึงคอเสื้อของยูริกระชากเสียงถามสั่นเครือ

"พี่คนสวยทำอะไำรฉัน"

"น่าสนุกดีออก พี่เห็นตอนเปิดตู้เย็นเมื่อกี้ลองดูมั๊ย"

"ไม่เอา ฉันกลัวนะ"

"น่าัคนดี"

ยูริจูบให้ให้ยุนอาคลายความเจ็บดูดดหน้าอกของเธอ ค่อยดันบางอย่างเข้าไปที่ช่องทางรักของยุนอาเบาๆ

"คับ...เจ็บ..." ยุนอาร้องบอกมา

"ทนนิดเดียวนะคะ นะ" ยุริำพร่ำบอก โจมตีหน้าอกของยุนอาจนคลายความเจ็บลง

ยุนอาอ้าขากว้างขึ้น กล้วยหอมสีเขียวที่ยังดิบ มันแข็งที่สุดบอกไม่ถูก ความเย็นจากตู้เย็นที่แช่ไว้และข้างในของเธอที่มันร้อนรุ่มเข้ากันได้อย่างดีจนตัวของยุนอาแปลกใจ ความรู้สึกแปลกใหม่เข้าครอบงำ น้ำรักที่ถูกขับออกมาทำให้เข้าไป่ง่ายกว่าเดิม ยุนอาระบายลมหายใจออกมาอย่างอึดอัดในช่องท้องของเธอ ยูริดันเข้าไปจนสุดเสียงดังกึกมันเข้ามาสุดทางของยุนอาแล้ว

"หายเจ็บหรือยังคะ" ยูริถาม

"อืม...หายแล้วมันคับ อ้าาา ฉันเสียวนะพี่ยูลอย่าขยับมันสิ" ยุนอากอดคอยูริแน่น ช่องทางของเธอคับแน่นตอนนี้ยูริเริ่มขยับมัน ยุนอาร้องไม่เ็ป็นภาษาเมื่อความเจ็บบรรเทา

ไปแล้วเหลือแต่ความเสียวซ่านที่ไม่อาจบรรยายได้ ยุนอายกสะโพกตามเมื่อยามที่สิงนั้นถูกชักออก
แล้วก้ต้องร้องสุดเีสียงเมื่อสิ่งนั้นกลับเข้ามาสวนกับเธอ

"พี่ยูลลลล อ้าาาา พี่ขาาาา อย่าแกล้งฉัน มันเสียว อ้าาาาไม่ไหวแล้ว"

"ยุนอา...ถ้าเธอเสร็จแล้วช่วยพี่ช่วยพี่ด้วยนะคะ"

"แน่ อ้าาา นอนค่ะ แต่พี่ต้องโดนเหมือนที่ฉันโดนนะ"

"อ้มยังไงก็ได้ฉันยอมเธอหมดกวางน้อย" ยูริเสียงแหบพร่า

"อืมมม ไม่ไหวแล้วววว พี่คนสวยยยยยยย อ้าาาา ออกแล้ว"

ยุนอากอดยูริไว้ กระตุกเกร็งไปทั้งตัวมันสุขยิ่งกว่าครั้งไหน กล้วยหอมถูกดึงออกมาน้ำรักของยุนอาชะโลมเต็มไปหมด ทั้งยุนอาและยูริช่วยกันกินน้ำหวานจนหมด

"ฉันจะเอาคืนบ้างแล้วแกล้งฉันดีนัก"

ยูริที่รู้ตัวอีีกทีกวางน้อยรูปร่างผมบางแต่แรงเยอะเหลือเฟือ ถูกกดร่างไปที่โซฟา เสื้อผ้าของทั้งคู่ถูกถอด

ทิ้งระเกะระกะไปหมด ยูริถูกกระตุ้นจนถึงขีดสุด เธอแทบทนไม่ไหว ยูริถูกจับให้นอนตะแคงยุนอาอยุ่ข้าง

หลังผมยาวๆของเธอเปียกชื้นจากเหงื่อที่ไหลลงมา ยุนอายกขาของยูริข้างหนึ่งให้สูงขึ้น ใส่สิ่งที่ใช้แกล้ง

เธอลงไปช้าๆ จนสุดทาง

"ยุนอา...พี่ไม่น่าแกล้งเธอเลย"

"สายไปแ้ล้วค่ะพี่คนสวยแต่มันสนุกจังพี่คิดได้ไงเนี่ย"

"ก็นึกสนุก อ้าาา เข้ามาอีกยุนอา อ้าาาา" ยูริจับสะโพกของยุนอาจิกเล็บลงไปด้วยความเสียวซ่าน

"อื้อออ ยุนอาขาาาา ได้โปรด "

"โปรดอะไรคะ"  ยุนอาพูดของสิ่งนั้นยังคาอยู่ไม่ขยับ"

"อ้าาา นะอย่าหยุดสิคะ"

"พี่อยากแกล้งฉันเอง"

"ขอโทษษษษษ อ้าาาาา แบบนั้น ดีจังฉันรักเธอนะยุนอาาา อ้าาาาาา"


เจ้าหมีคุมมะถูกยุนอาเตะตกลงไปที่พื้นเบื้องล่างอย่างไม่ใส่ใจ หญิงสาวตรงหน้าที่ร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่านตรงนี้น่าสนใจกว่าเยอะ เธอขยับมันเร็วขึ้น จนยุริหายใจแทบไม่ทันกรีดร้องบอกรักเธอไม่ขาดปาก

"ฉันรักเธอจัง อืมมม ยุนอา อ้าาาาที่รักกกกก "

"รักเค้าคนเดียวใช่ไหม"

"ค่ะ อ้าาา คนเดียววว อื้ออออ ยุนอาาา"

ยุนอากัดที่ไหล่เนียนสีน้ำผึ้งของยูริอย่างหมั่นเขี้ยว ยูริร้องไม่หยุดเมื่อยุนอาเร่งเพิ่มขึ้นอีก ดูเหมือนคนที่ทรมานจากโดนลงโทษคือยูริไม่ใช่ยุนอา

"จะไม่ไหวแล้ววว โอ้ววววววยุนอาาาาาา เร็วอีกอ้าาาาาออกแล้ววว อื้ออออ"

ยูริหอบหายใจตาปรือหวานเยิ้มจากรสรักที่สาวรุ่นน้องเอาคืนให้เธอเป็นเท่าตัว ช่องทางรักกระตุกถี่ ยุนอากอดยูริเอาไว้

"อยากลงโทษฉันแล้วทำไมมาสิ้นฤทธิ์ตรงนี้คะ"

"เงียบไปเลยกวางน้อย เธอเก่งจัง" ยูริพูดเบาๆ

.....................................................