แสงตะวันสาดแสงทอลอดม่านเมฆเข้ามาที่ทางหน้าต่างบ้านต้นไม้ที่เป็นที่ประกาศความรักของคนสองคนส่องประกายอยู่ท่ามกลางแสงสีทองของดวงตะวัน ยูริตื่นแล้วเธอมองไปรอบๆตะเกียงน้ำมันที่ถูกจุดไว้มอดลงและดับไปแล้ว ข้างกายมีคนที่เธอมอบใจให้ไปอยู่ข้างๆเจสสิก้าที่นอนหลับอยู่ที่แขนของเธอ แสงแดดอ่อนจับต้องใบหน้าส่วนหนึ่ง ยูริมองอย่างหลงใหลเธอกอดคนตรงหน้า ฝังปลายจมูกลงไปที่ แก้มใสๆนั่น
"ตื่นแล้วเหรอ" เจสสิก้าที่ปรือตาขึ้นมามอง
"นอนต่อไหม วันนี้ไม่มีอะไรมากหรอกปล่อยให้คนงานทำก็ได้"
"ไม่เอาอ่ะตื่นแล้วไปทำงานกันนะ"
"แปลกจังเจ้าหญิงนิทราอยากทำงาน"
"ทำไม...อยากจะขยันบ้างไม่ได้เหรอคะ คุณควอน"
"เรียกฉันแปลกๆอีกแล้วยัยเงิงนี่ วันนี้ทำงานแล้วพรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันนะ..."
"เที่ยวที่ไหนมีอะไรให้เที่ยวเธอต้องพาฉันไปทำงานอีกแน่ๆ"
"เกลียดจริงคนรู้ทัน"
"เห็นไหมบอกแล้ว"
"ไปที่ภูเขากันพรุ่งนี้คนงานจะไปตัดฟืนล่ะ"
"ยังใช้ฟืนอีกเหรอ"
"อื้อบางทีนะ ยังไงเราต้องใช้อยู่ดีอย่างน้อยก็มีติดเอาไว้บ้าง มีอะไรดีๆบนภูเขาด้วยทั้งดอกไม้ทั้งสมุนไพร"
"ดอกไม้ฉันชอบนะ"
"พรุ่งนี้เราไปด้วยกันนะ แทยอนก็ต้องไปเหมือนกัน"
"อื้อ"
"งั้นลุกเถอะ"
ยูริและเจสสิก้าลุกขึ้นแต่งตัวให้กันและกันก่อนจะค่อยๆไต่ลงมาจากบันไดลิงเจสสิก้าที่นึกสนุกสามขั้นสุดท้ายก่อนลงเธอกระโดดลงมาเกาะหลังของยูริที่แทบจะทรงตัวไม่อยู่
"ย๊า...ยัยเงิงนี่เล่นเป็นเด็กไปได้ ไม่ลงเดินเหรอ"
"ไม่เอาจะขี่หลังยูลไป" เจสสิก้ากอดคอแน่น ยูริยิ้มก่อนจะพาเดินไปเจสสิก้ามองแสงสีทองที่ส่องไปทั่ว
"ยูริ..."
"คะ..."
"อยู่ด้วยกันแบบนี้ไำปนานๆนะ"
"ค่ะ"
..................................................................
ทิฟฟานี่ลืมตามองเมื่อเธอหันไปก็เห็นใบหน้าของแทยอนที่นอนหลับซุกตัวอยู่กับเธอทิฟฟานี่มองแทยอนที่หลับไม่รู้เรื่อง
"แทแท..."
"อือ..."
"แทแท" ทิฟฟานี่จิ้มนิ้วไปที่แก้มของแทยอน
"อือ..."
"แทแท" ทิฟฟานี่รู้สึกสนุกกับการแกล้งแทยอน คราวนี้เธอเอาผมของเธอปัดจมูกของแทยอน
"ตื่นได้แล้ว"
"อื้อ...ยัยหมีขาว" แทยอนงัวเงียตื่นขึ้นมา
"อะไรของเธอเนี่ย" แทยอนลุกนั่งและตีก้นของทิฟฟานี่เีสียงดัง
"มาตีฉันทำไมแทยอน" ทิฟฟานี่แหวใส่
"ปลุกฉันธรรมดาก็ได้ยัยหมีขาว" แทยอนคร่อมตัวของทิฟฟานี่ก่อนใช้มือจี้เอวของทิฟฟานี่ที่หัวเราะเพราะความจั๊กกะจี้
"พอแล้ว...แทแท ฉันจะหยุดหัวเราะไม่ได้แล้วนะ"
แทยอนลุกขึ้น เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทิฟฟานี่มองตามร่างเล็กๆนั่น
"ไม่่มีใครรู้เรื่องของเราสักคนแบบนี้ล่ะดีแล้วล่ะ" ทิฟฟานี่พึมพำ
แทยอนออกมาแล้วทิฟฟานี่เดินช้าๆเข้าไปบ้าง แทยอนโผล่หน้าเข้าไป
"แทแท...อะไรของเธอ"
"เปล่าโผล่มาดูความเรียบร้อย" แทยอนยิ้ม ทิฟฟานี่ปาผ้าเช็ดตัวใส่หน้า
"ปามาทำไมเนี่ยออกมาเอาเองแล้วกันนะ" แทยอนคว้าผ้าเช็กตัวของทิฟฟานี่ออกไปด้วย เสียงโวยวายเบาๆดังออกมาไม่หยุด แทยอนต้องเคาะประตูเอาผ้าไปคืน
"เลิกบ่นได้แล้วยัยหมีขาวฉันเอามาคืนแล้ว"
......................................................
ซันนี่รู้สึกอึดอัดเธอลืมตามอง ซูยองที่หลับไม่ีรู้เรื่องก่ายขามาที่ตัวเธอ แถมยังกอดเธอไว้อีกด้วย
"ยัยโย่ง...เอาขามาพาดแบบนี้ฉันไม่โตพอดี" ซันนี่บ่นงึมงำ
"ยัยแคระยังหวังจะโตขึ้นอีกเหรอ"
"ไม่ได้หลับหรอกเหรอ"
"ตอนแรกก็หลับอยู่หรอกแต่ได้ยินเสียงฮอบบิทบ่นเลยตื่น"
"ใครเป็นฮอบบิทกัน"
ซูยองยิ้มก่อนจะจับใบหน้าของซันนี่มามองซูยองที่จ้องมองด้วยแววตาแปลกๆจนซันนี่ต้องเป็นฝ่ายหลบตาซะเอง ซูยองจูบซันนี่แผ่วเบา ซันนี่สนองตอบกลับไปเช่นกันมือของซูยองเลื่อนไปตามส่วนโค้งเว้าของร่างกายซันนี่ ลมหายใจติดขัดดังแว่วออกมาจากซันนี่
"ก้อกๆๆๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น ซูยองหันไปมอง
"เฮ้...สองคนนั้นตื่นหรือยัง" เสียงของชินคยอง
"ให้ตาย" ซูยองบ่นออกมา
"ถอยฉันยัยโย่ง"
"เฮ้...สองคนนั้นว่าไง" ชินคยองส่งเสียงเข้ามา
"ตื่นแล้วค่ะ กำลังจะออกไป" ซันนี่ตะโกนออกไป เธอรีบลุกขึ้นทันที ซูยองก็ลุกขึ้นมา
"แล้วเจอกันนะ" ซันนี่พูดกับซูยองที่ทำตาละห้อยซันนี่ยิ้มเดินไปหา ก่อนจะหอมแก้มของซูยอง
"พี่ชินคยองนะำีพี่ชินคยอง" ซูยองบ่นออกมามองซันนี่ที่เปิดประตูออกไปชินคยองยืนรออยู่
.......................................................................
เจสสิก้าและยูริที่เพิ่งเดินมาถึงหน้าบ้านมองซันนี่และชินคยองที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้าน
"ไม่ได้กลับกันมาเหรอเมื่อคืน" ซันนี่ถาม
"แล้วเธอล่ะไม่ได้กลับไปที่ไร่เหรอ"
"ฉันเมาหลับอยู่ที่นี่น่ะซันนี่เลยอยู่ด้วย" ชินคยองตอบมาแทน
"แล้วเธอสองคนล่ะไปไหนมา"
"ไปนอนที่บ้านต้นไม้มา"
"โอ๊ะ...โรแมนติกนะ" ซันนี่ยิ้มด้วยสายตาวิบวับมองยูริที่จับมือเจสสิก้าแน่น
"ไปก่อนนะ" ชินคยองพูด
"เค้าจะสงสัยเราสองคนไหมเนี่ย" เจสสิก้าพูดออกมา
"สนใจทำไมเธอเป็นแฟนของฉันแล้วนะ" ยูริพูดก่อนจะจูงมือเจสสิก้าเข้าบ้านไป
...................................................................
แทยอนนั่งรอทิฟฟาีนี่ที่โต๊ะทานข้าวทิฟฟานี่ที่ยังโผเผเล็กน้อยนั่งลง แทยอนมองทิฟฟานี่และยื่นกาแฟดำให้
"วันนี้ให้เธอหยุดนะ ไหวหรือเปล่า"
"ไหวค่้ะ ไม่เป็นไรหรอก" ทิฟฟานี่รับกาแฟมาจากแทยอน
"กาแฟดำเพียวๆ ช่วยให้เธอดีขึ้น"
"แทยอนห่วงฉันเหรอ" ทิฟฟานี่ถามส่งตายิ้มให้อีกแล้ว
"ฉันรักเธอนี่" แทยอนพูดอุบอิบตักซีเรียลในชามเข้าปาก
"อะไำรนะคะ" ทิฟฟานี่ถามย้ำ
"ฉันรักเธอ...พอใจยัง" แทยอนพูดห้วนๆทิฟฟานี่ยิ้มแก้มปริมองคนตรงหน้าที่ก้มหน้างุดๆ
"ฉัน...ก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอหรอก" ทิฟฟานี่พูดแทยอนมองหน้าเธอ ก่อนจะก้มหน้าลงไปอีกครั้งทิฟฟานี่หัวเราะเบาๆจิบกาแฟดำและทำหน้าเบ้เพราะความขมของมัน
"เขินเหรอ"
"เปล่า"
"ทำไมไม่มองหน้าฉันเลยล่ะ"
"คนกำลังกินอยู่จะให้นั่งมองหน้าเธอจนอิ่มหรือไงยัยหมีขาว"
แทยอนทานเสร็จแล้วเธอมองทิฟฟานี่ที่ดื่มกาแฟจนหมดแก้ว แทยอนหยิบทิชชู่ให้
"เช็ดหน่อยมันเปรอะ"
"เช็ดให้หน่อยสิ"
"หือ...เธอก็เช็ดเองสิ"
"ทำไมอ่ะ ทำให้หน่อยไม่ไ่ด้เหรอ"
"ทำไมฉันต้องทำให้เธอล่ะ"
"คนรักกันก็ต้องทำให้กันสิ"
"เรื่องอะไร" แทยอนวางยัดทิชชู่ใส่มือของทิฟฟานี่ที่ยิ้มเพราะรู้ว่าแทยอนเขินเธอแค่ไหน
"ยิ้มอะไรยัยหมีขาว...ดีใจที่ได้หยุดหรือไงเล่า"
"ดีใจที่มีเธออยู่ตรงนี้ต่างหาก" ทิฟฟานี่ยิ้มให้อีก
"เพ้อแล้วเธอ"
ทิฟฟานี่ลุกขึ้้นยื่นโน้มตัวข้ามโต๊ะอาหารจับหน้าของแทยอนและจูบเธอ
................................................................
ฮโยยอนที่กลับไปโซลวันนี้เธอว่างและกลับมาที่ไร่ เธอลงจากรถที่มาส่งเจอกับซันนี่และชินคยองที่หน้าบ้านทั้งสามคนคุยกันเบาๆและเดินขึ้นมา ก่อนจะเห็น....
"อุ้ยตาย..." ซันนี่ร้องออกมา
"ใครเริ่มก่อนเนี่ย"
"........." ชินคยองที่ดูเหมือนจะช๊อคเงิบไปแล้วมองตาค้าง
ภาพที่ทั้งสามคนเห็นคือทิฟฟานี่ีที่โน้มตัวข้ามไปจูบแทยอนนั่นเอง เสียงของซันนี่ทำให้ทั้งสองคนผละออกจากกันทำหน้าบอกไม่ถูก
"มาตั้งแต่เืมื่อไร" แทยอนพูดออกมา
"เธอสองคน ใครเริ่มก่อน" ฮโยยอนเดินเข้าไปหาทั้งสองคนทันที
"เอ่อ...ถามอะไรแบบนี้คะ" ทิฟฟานี่ยิ้มอายๆ
"คือฉันหมายถึง เธอสองคนน่ะใครรักใครก่อน"
"เอ่อ...." ทิฟฟานี่อ้ำอึ้ง
"พร้อมกันน่ะ" แทยอนตอบกลับมา
"ถ้างั้นเราสองคนถือว่าเสมอกัน" ฮโยยอนพูดกับซันนี่
"อะไำรยะแบบนี้ได้ที่ไหนกัน แทยอนเธอบอกมาอีกทีซิว่าใครรักใครก่อน"
"อะไรของเธอสองคนเนี่ยมาคาดคั้นอะไรฉัน"
"เราสองคนพนันกันไว้ถ้าใครชนะได้ไวน์ไป"
"พนัน...เรื่องฉันกับแทแทเนี่ยนะคะ" ทิฟฟานี่พูด
"อืมเราสองคนพนันกันว่าใครจะตกหลุมรักใครก่อน"
"แล้วสรุปว่ายังไง" ซันนี่ถามมา
"ฉันคือ...แบบ" ทิฟฟานี่พูดอะไรไม่ออกเธอแว้บไปนึกถึงเรื่องที่เกิดในห้องน้ำ เรื่องแบบนี้ใครจะกล้าพูดทิฟฟานี่มองหน้าแทยอน
"เอางี้ไม่ต้องอะไรแล้วฉันเลี้ยงไวน์เธอสองคนแล้วกันคนละขวดไปเลย แล้วไม่ต้องพนันอะไรบ้าๆแบบนี้กันอีกแ้ล้วนะั" แทยอนตัดบทก่อนจะจูงมือทิฟฟานี่ออกไป
"ได้มาแบบนี้ไม่ค่อยภูมิใจเท่าไรเลย" ซันนี่พูดออกมา
"พี่ชินคยองเป็นอะไรน่ะ"
ทั้งสองคนมองชินคยองที่ยืนนิ่งตัวแข็งมองทิฟฟานี่และแทยอนที่ขึ้นรถออกไปจากไ้ร่
"สิ้นหวัง...อย่างแท้จริงคุณหนูของฉัน"
"ฉันว่าพี่เลิกคิดที่จะจับคู่ผู้ชายดีๆให้แทยอนได้แล้วล่ะไม่เห็นเหรอ มากี่คนไล่ตะเพิดกลับไปทุกคน" ซันนี่เดินเข้ามาหา
"เรื่องแบบนี้ต้องปล่อยไปตามหัวใจ" ฮโยยอนสำทับออกมาเมื่อเห็นอาหารช๊อคเงิบของพี่เลี้ยงแทยอนอย่างชินคยอง
........................................................................
ยุนอาและซอฮยอนที่ตื่นนานแล้วทั้งสองคนนั่งอยู่ที่ท้ายไร่ นั่งมองทุ่งหญ้ากว้างๆโล่งๆ
"คิดอะไรอยู่เหรอ" ยุนอาถามซอฮยอน
"กำลังคิดว่าทำไมคนเราต้องมีความรักน่ะค่ะ"
"แล้วคิดออกหรือยัง"
"ยังค่ะ หาคำตอบเรื่องนี้ไม่ได้เลยพี่ยุนล่ะ"
"อย่าไปหาเลยค่ะ...มันหายากแค่รู้ว่าต้องมีก็พอไม่มีใครไม่มีหรือไม่รู้จักความรักหรอก"
"ฉันเคยคิดว่าของแบบนี้ัมันเรื่องไกลตัว คงไม่มีวันเกิดกับฉันหรอก"
ยุนอาขยับเข้าไปใกล้ๆสะกิดซอฮยอนเธอหันมาหน้ามามองยุนอาที่ยิ้มให้
"แต่แล้วมันก็เกิด" ยุนอาต่อให้
"ค่ะ...แล้วฉันก็เพิ่งรู้จักมันถึงมันจะทำให้ฉันต้องร้องไห้เสียใจในบางครั้งก็ตาม"
"พี่ก็เพิ่งรู้จักความรัก...มันพูดยากนะ แต่ความรักที่ดีมันก็หายากเหมือนกัน ความรักไม่ใช่สิ่งที่สรุปอะไรได้ตายตัวหรอก" ยุนอาพูดออกมา
"ฉันจะเป็นความรักที่ดีของพี่ให้ได้เลย" ซอฮยอนยิ้มให้ยุนอา
...........................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น