ให้รู้สึกแปลกๆในหัวใจกับร่างกายมันเหมือนว่าต้องการให้เดินทางต่อไปจนจบเที่ยวนี้ ไม่เหมือนที่ยุนอาทำร้ายเธอตอนแรกที่มีเพียงความตระหนกตื่นกลัว แทยอนกำลังถามตัวเอง จะหยุดความรู้สึกนี้ได้อีกไหม
ยุนอาที่รู้สึกเช่นกันอาจจะต่างแค่เพียงว่าจูบนี้เธอไม่ได้เริ่มเท่านั้น สายตาที่มองซึ่งกันและกันมันแฝงความนัยที่เกิดณ.ตอนนี้
"ยุน...พอไหม" แทยอนถามเสียงสั่น
"พี่อยากหยุดมันเหรอคะ"
"พี่...ไม่รู้..." แทยอนสั่นหน้าเอียงหลบยุนอา
"ฉันก็ไม่รู้..." ยุนอากระซิบเบาๆข้างหูทำเอาแทยอนใจสั่นไหว
"แล้วทำไงล่ะคราวนี้บอกที..."
"ไม่รรู้ค่ะ"
แทยอนใช้สองมือประคองใบหน้าของยุนอาประทับจูบอีกครั้งครั้งนี้สองหัวใจรู้แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อไป สัญชาตญานของมนุษย์ทุกคนมีอยู่ในตัวความรักที่แสดงออกมาทางกาย
สองมืือของแทยอนโอบรอบคอของยุนอาสองมือของยถนอาค่อยๆเลื้อยเข้าไปในเสื้อของแทยนสองมือสัมผัสผิวเนียนก่อนจะเลิกเสื้อขึ้นมาแทยอนขยับแขนให้เสื้อออกไปง่ายๆ ยุนอาประทับรอยจูบเบาๆที่หน้าอกสวยที่ยังมีบราสีหวานติดอยู่ แทยอนก้มหน้าลงหลบสายตาของยุนอาที่เจ้าเล่ห์จนเธอไม่อยากเชื่อว่าคือยุนอาคนที่มีปัญหาตอนนี้
"ยุนคะ...อย่าแกล้งแบบนี้" แทยอนอุธรณ์เมื่อยุนอาใช้มือลากตามกระดูดสันหลังเบาๆขึ้นลง แทยอนรู้สึกดีสองมือที่โอบรอบคอเปลี่ยนเป็นกอดแผ่นหลังเอาไว้ลมหายใจสะท้อนชัดเจน
ยุนอาเเอื้อมไปปลดสายบราให้หลุดกองลงมาเนื้อแท้ที่มองหาต้องการเป็นเจ้าของอยู่ตรงหน้า ใบหน้าชิดใกล้ลิ้นร้อนแตะเนื้อนั้น ก่อนที่จะหายเข้าไปในปาก ยุนอาดูดดั่งทารกที่กระหายน้ำนมของมารดา เพียงแต่อาการนี้ทำให้แทยอนตัวสั่นไหวในความรู้สึกเพราะความอ่อนโยนแผ่วเบาแปลกใหม่ ความโหยหาและต้องการเข้ามาแทนที่ มือขวาที่ว่างเว้นบีบ จับ เคล้าคลึงหน้าอกสวยปลุกความต้องการให้ลุกโชน
"ยุน...เธอรู้ดีเกินไปแล้ว"
"จะโกรธไหมถ้าฉันบอกว่าตอนขึ้นม.ปลายฉันเคยมีแฟนมาก่อน"
"มิน่าล่ะ อื้อออ" แทยอนส่งเสียงออกมาเมื่อยุนอาใช้นิ้้วสะกิดยอดทับทิมที่แข็งขัน
"แล้วพี่ล่ะคะ"
"ไม่มี... ระ เรียนอย่างเดียว อาาาา "
การซักถามจบลงยุนอาจับตัวของแทยอนให้นอนลงบนโซฟา ทาบทับร่างลงไปอีกครั้ง ซอกคอขาวถูกฝากรอยเอาไว้แทยอนร้องห้าม แต่สัมผัสนั้นสุขใจเหลือเกิน ยุนอาระตัวลงมาค่อยแกะกระดุมกางเกงขาสั้นของแทยอนออกช้าๆ แทยอนลมหายใจสะท้อนขึ้นลงใจสั่นรัว กางเกงขาสั้นหลุดลอยหายไปแล้วอันเดอร์แวร์บางๆที่ชื้นแฉะจากความต้องการที่ฟ้องออกมา ยุนอาแตะนิ้วลงไปเพียงเบาๆ แทยอนยังสะดุ้งหวามในใจ กดนิ้วลงไปที่จุดรวม แทยอนยิ้งสะท้อนใจ หายใจถี่ ยุนอาฝังหน้าลงไปมีเพียงอันเดอร์แวร์บางๆที่กั้นกลางเท่านั้นแทยอนส่งเสียงออกมาเบาๆ
"อือยุน...เธอฉันะจะบ้าแล้วนะ อือ "
ยุนอาไม่ฟังเสียงถอดอันเดอร์แวร์ตัวน้อยออกไปคราวนี้เนินสวยลอยเด่นรอให้าำรวจปลายลิ้นบรรจงแตะลงไปช้าๆราวกับจะหยั่งเชิงทำความรู้จักให้คุ้นเคย
สัมผัสแรกมันหวิวเข้าไปข้างใน ยิ่งความร้อนจากลมหายใจเป่ารดมายิ่งให้ความรู้สึกรัญจวนในใจจนบอกไม่ถูก
"อ้าา...ยุนขา...อืมม อื้อออ." แทยอนที่ลืมตัวกดหัสของยุนอาลงไป
ยุนอารั้งสะโพกสวยไม่ให้หนีไปไหนเมื่อถูกเธอจัดการกับเนินสวย สองขาที่แยกออกชันเอาไว้แทบทรงไม่อยู่ แทยอนกำลังจะไปถึงจุดหมายในไม่ช้า ยุนอายิ่งเร่งลิ้นนั้นรัวจนแทยอนแทบขาดใจ สุดท้ายแทยอนเกร็งตัวจนสะท้าน ยุนอากวาดชิมน้ำหวานที่หลั่งออกมาจนหมด
"ฉันเป็นของเธอนะ ยุน..." แทยอนที่เพ้อออกมาดวงตาหรี่ปรือ
ยุนอาไม่พูดอะไรแต่ขึ้นมาจูบกับแทยอน เธอได้รสชาติแปลกปร่าจากปากของยุนอารู้ว่ามันคือน้ำหวานที่ยุนอากวาดชิมไปเมื่อกี้ แทยอนสะดุ้งอีกครั้งเมื่อนิ้วเรียวยาวกำลังแทรกตัวเข้าไปในช่องทางรักของเธอ
"ยุน...พี่เจ็บค่ะ"
"อย่าเกร็งค่ะ ปล่อยตามสบายนะ" ยุนอาพูดแ่ผ่วเบาค้างนิ้วเรียวเอาไว้ สูดดมความหอมของแทยอนและจูบเธอให้คลายความเจ็บ
นิ้วเรียวเริ่มขยับเข้าไปอีกน้ำรักเริ่มหลั่งมาอีกครั้งช่องทางรักเริ่มคล่องตัว นิ้วเรียวขยับช้าๆ แทยอนมองหน้าของยุนอา ตัวของเธอเริ่มโยกตามแรงจากส่วนกลางอาการจุกบรรเทาเบาบางลงไป มีแต่ความซ่านสุขกระสันต์เข้ามาแทนที่
"อืออ...ยุน ดีจังเลย...อืมมม" แทยอนพูดแผ่วเบา
"ของฉัน..." ยุนอาพุดคำเดิมแววตาเดิมกลับมาเหมือนตอนเกิดเรือง
"ของเธอ..." แทยอนไม่สนใจแววตานั่นแต่ตอบออกมาก่อนจะดึงยึุนอามาจูบ
ลิ้นของทั้งสองโรมรันกันรุนแรงขึ้นทุกครั้ง แทยอนจิกเล็บลงไปที่หลังของยุนอา ยุนอาเองงับยอดอกของแทยอนจนเธอร้องเพราะความเจ็บ แต่แทยอนกลับชอบ
"ยุน...อีกได้ไหม" แทยอนเว้าวอนเริ่มสงสัยในอาการของตัวเอง
"สงสัยฉันจะนิยมความรุนแรงแล้วล่ะ" แทยอนพูดออกมาเมื่อการขอร้องถูกสนองตอบอย่างถึงใจ
"อ้าาาา ยุนน พี่อื้ออ..."
แทยอนยกสะโพกตอบรับกับนิ้วเรียวของยุนอา ความแรงที่ทวีคูณขึ้นมาความเร็วที่หยุดไม่อยู่ตัวของแทยอนโยกไปตามจังหวะนั้น ใกล้จะถึงสวรรค์ของเธออยู่รำไร
"พี่ไม่ไหวแล้วค่ะ ยุน อ้าาาา" แทยอนจิกเล็บลงไปแน่นยุนอายิ้มจูบแทยอน ที่กอดยุนอาแน่นกายสะท้าน
..................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น