NC [Fic ? shot] I see in your mind] ตอนที่ 17

ร่างปริศนานั้นคืบคลานไปยังเตียงมือข้างหนึ่่งกำเอาไว้และเขกหัวของทิฟฟานี่เบาๆ ทิฟฟานี่ไม่รู้เรื่องก่อนจะเอาปลายผมของ
ทิฟฟานี่มาปัดจมูก ทิฟฟานี่เพียงแค่ปัดอย่างรำคาญเท่านั้น

ทิฟฟานี่ที่กำลังหลับใหลแต่เพียงแต่คิดว่ากำลังฝัน ฝันแปลกๆที่เธอไม่รู้ว่าอยากฝันต่อหรืออยากให้มันหยุดฝันซะทีมือปริศนาของใครบางคนในความฝันมาวุ่นวายวนเวียนอยู่บนตัวของเธอ

ยูริฉีกยิ้มในความมืดทิฟฟานี่ไม่รู้ว่าห้องนี้มันมีประตูเชื่อมที่ประตูในห้องนี้เหมือนตู้แบบบิวท์อินเท่านั้นต้องเปิดจากห้องของยูริเท่านั้น

ยูริดึงผ้าห่มของทิฟฟานี่ออกช้าๆออกไปให้พ้นตัวยูริค่อยๆเลื่อนมือเข้าในเสื้อของทิฟฟานี่อย่างแผ่วเบา้เืชื่องช้าทิฟฟานี่ที่ชะล่าใจว่าป้องกันการเข้ามาในห้องอย่างดีแล้วไม่ได้ใส่บรานอน มือของยูริสัมผัสกับเนินอกสวยนิ้วเรียวยาวเขี่ยยอดอกนั้นเล่นจนมันแข็งเป็นไตยูริเลื่อนมือออกมา เสียงจากลำคอของทิฟฟานี่ส่งเสียงออกมาอย่างรำคาญใจ เพราะไม่รู้ว่าอะำไรมาวุ่นวายกับเธอตอนนอน ยูริคร่อมตัวของทิฟฟานี่ไว้ค่อยๆเลิกเสื้ออย่างช้าๆ ทิฟฟานี่ยังส่งเสียงออกมาเหมือนเธอกำลังฝัน

เสื้อเลิกขึ้นมาพ้นหน้าอกสวยแล้วยูีิริก้มลงดูดดุนมันอย่างแผ่วเบา สลับกันไปทั้งสองข้างทิฟานี่ยังไม่ตื่น

ทิฟฟานี่ที่รู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างมาวุ่นวายที่หน้าอกหน้าใจของเธอในฝันเธอกำลังพยายามผลักไสมันเป็นฝันที่เหมือนจริงๆ เหมือนมากเกินไปหรือเปล่า แต่มันให้ความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

ยูริยังคงย่ามใจกับการกระืืำทำแบบเงียบๆของตัวเองเธอสังเกตุว่าทิฟฟานี่ส่งเสียงออกมาแต่ไม่อะไรมากมาย ยูริยิ้มทิฟฟานี่คิดว่าตัวเองกำลังฝันยูรินอนอยู่ข้างๆมองทิฟฟานี่หลับมือข้างขวาเลื่อนไปตามลำตัวจนมาถึงส่วนสำคัญยูริค่อยๆวางมือลงบนเนินนั้นที่นูนออกมาจากกางเกงขาสั้นที่ทิฟฟานี่ใส่นอน ยูริบีบมันเบาๆมองปฏิกริยาของทิฟฟานี่

"อือ..."  เสียงจากลำคอดัีงออกมา

"ยัยมิยองหลับไม่ีรู้เรื่องเลยนะ"  ยูริพูดเบาๆมือข้างขวายังขยำขยี้เบาๆ

ทิฟฟานี่รู้สึกแปลกๆที่ส่วนกลางของลำตัวของเธอ มันเหมือนมีอะไรมาวุ่นวายมันซุกซนเหมือนจะวิ่งเข้าไปข้างในอย่างนั้นล่ะแต่สัมผัสเบาบางทำให้เธอรู้สึกดียังไงไม่รู้

ยูริเลื่อนเข้าไปในกางเกงขาสั้นของทิฟฟานี่เช่นกันทิฟฟานี่ที่แสนจะมั่นใจกับการป้องกันการเข้ามาของเธอ ยูริเหลือบมองที่ประตูกลั้นขำมองเก้าอี้ตั้งขวางเอาไว้ มือของเธอเข้าไปแล้วสาหร่ายบางเบานุ่มมือ ความชื้นแฉะฟ้องออกมาแล้วยูริใช้นิ้วชี้กดลงไปที่จุดรวมความรู้สึกและขยี้มันเบาๆปฏิกริยาของทิฟฟานี่เป็นไปโดยอัตโนมัติขาของเธอแยกออกเอง

"อืม...อือ" ทิฟฟานี่ส่งเสียงออกมายูริแอบยิ้ม

นิ้วมือนั้นยิ่งกดเข้าไปหนักขึ้น ทิฟฟานี่ส่งเสียงออกมาดังขึ้นอีก ยูริเกี่ยวส่วนนั้นเล่นมองอาการของทิฟฟานี่เธอเริ่มไม่อยู่กับที่แล้วตัวเริ่มบิดไปบิดมายูริหยุดการกระทำนั้นเลื่อนตัวลงไปค่อยๆถอดกางเกงจองทิฟฟานี่ออก จับขาของทิฟฟานีแยกออกมากกว่าเดิมช้าๆและจับยกตั้งชันเข่า ฝังใบหน้าลงไป

ความรู้สึกแปลกประหลาดจนจะทำให้เธอตัวลอยไปในอากาศทิฟฟานี่เริ่มรู้สึกว่ามันเกินกว่าความฝันเสียแล้ว เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆเมื่อตื่นแล้วก็ควรจะหยุดรู้สึกแบบนั้นไ้ด้แล้วเธองงหนักเมื่อเห็นขาของเธอตั้งชันขึ้นและที่สำคัญอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นกำลังทำอะไรกับเธอ

"อือ....ปล่อยนะอืมม" ทิฟฟานี้ร้องห้ามเสียงสั่นมือของเธอพยายามดันไหล่ของใครคนนั้นที่ก้มหน้าก้มตารุกล้ำส่วนสำคัญของเธอด้วยลิ้นร้อนๆ

"อือ...อย่าทำแบบนี้สิ อืออ ไม่ไหวแล้วนะ"  ทิฟฟานี่ส่งเสียงดังออกมาเธอไม่ไหวจริงๆ

ทิฟฟานี่จากที่ดันตัวออกกลายเป็นกดหัวของคนที่รุกล้ำเธอให้ฝังลงไปอีก ยูริแทบหายใจไม่ออกแต่เธอก็รู้ดีว่าทิฟฟานี่รู้สึกยังไงลิ้นร้อนรัวเร็วและยังดูดส่วนนั้นจนทิฟฟานี่ร้องระงมออกมา ไม่นานร่างของเธอก็เกร็งกระตุกยูริกวาดชิมน้ำหวานจนหมดและเงยหน้าขึ้นมาเลื่อยตัวมาทาบทับยทิฟฟานี่ที่ใบหน้าแดงซ่าน ตัวกึ่งเปลือย

"ไงยัยคนเก่ง..."

"อะัไรเล่า เข้ามมาได้ไงฉันเล็อคห้องเอาไว้นะเก้าอี้กันด้วย"

"ห้องนี้มีประตูเชื่อมเห็นประตูไหมที่เหมือนประตูตู้นั่นล่ะต้องเปิดจากห้องฉัน"

"คนเจ้าเล่ห์วางแผนแบบนี้ตั้งต้นแล้วใช่ไหม"

"งั้นสิ ไม่งั้นจะปราบคนเก่งได้เหรอ"

"โกรธแล้ว"

"แน่ใจ"

"อือ..." ทิฟฟานี่ส่งเสียงออกมา

ยูริขยับมาอยู่ข้างๆอีกครั้งจ้องหน้าของทิฟฟานี่ประกบริมฝีปากลงไปมันเร่าร้อนเกินกว่าจะทนได้ลิ้นของยูริควานหาลิ้นของทิฟฟานี่เมื่อเจอก็แลกกัน ทิฟฟานี่ผวาเกาะแขนของยูริเมื่อนิ้วเรียวยาวแทรกเข้าไปในช่องทางรัก

"ยูล...ฉันไม่เคย"  ทิฟฟานี่พูดเบาๆ

"ยูจินปล่อยเธอไว้เหรอ"

"อือ...ยูจินบอกว่าไม่ใช่เจ้าของฉันทั้งที่ตอนนั้นเราก็แบบนี้ล่ะ"

"ต่างกับฉันจริงๆเลยยูจินเนี่ย"

"เกือบไปแล้วใช่ไหมตอนนั้น"  ยูริถามยิ้มๆ

"อือ ฉันเริ่มก่อนด้วยซ้ำแต่ก็อย่างที่บอกเราได้แต่จูบกันเท่านั้นเอง"

"ไม่ต้องกลัวหรอกนิดเีดียวเองนะ ไม่ต้องเกร็งไม่งั้นจะเจ็บ"

ทิฟฟานี่ที่ดูจะเชื่อฟังยูริเหลือเกินถอนหายใจออกมาเบา่ๆเมื่อนิ้วเรียวยาวถูกส่งมาเข้ามาข้างใน และเริ่มขยับช้าๆความรู้สึกซ่านกระสันต์วิ่งเข้ามาเกาะกุมเบาๆ เสียงหายใจเริ่มถี่กระชั้น

"อืม...ยูลขา" ทิฟฟานี่ส่งสายตาหวานให้่ทำเอายูริแทบละลาย

"คะ..."

"อืมมม ยูล เร็วอีกค่ะ"

ทิฟฟานี่ผู้ที่เคยได้ลิ้มรสความสุขอีกอย่างของความรัก สนุกสุขสันต์อย่างที่เธอไม่รู้จะพูดอย่างไร แต่ก็ต้องชะงักลงเมื่อนิ้วเรียวยาวนั้นหยุดลง

"หยุดทำไมคะ"

"เมื่อยค่ะ"

ยูริถอนนิ้วออกและลุกขึ้นนั่งซ่อนยิ้มเอาไว้ ทิฟฟานี่ลุกตามเสื้่อที่เลิกมันมาคลุมแล้วยูริรั้งทิฟฟานี่เข้ามาใกล้กระซิบอะไำรบาง
อย่างทิฟฟานี่ตีแขนอิดออดอยู่เล็กน้อยแต่ก็ทำตามเธอนั่งคร่อมตักยูีิที่นั่งอยู่ปลายเตียง  สองมือโอบรอบคอของยูริช่องทางถูกเติมเต็มอีกครั้ง

"เซ็กส์ซี่เป็นบ้าเลยมิยอง"

"พูดมาก ไอ้ดำ"

ยูริหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีทิฟฟานี่ขยับตัวขึ้นลงตามอารมณ์ของเธอที่ประทุขึ้นมาอีกครั้ง เธอจูบกับยูริกั้นเสียงเอาไว้

"โอยยย ไม่ไหวแล้ว อือออ ยูลขาาา อ้าาา " ทิฟฟานี่ส่งเสียงออกมา

"ฉันรักเธอนะมิยอง"

"อืออออ มะ ไม่ไหวแล้ว"

พายุรักที่โหมจนหนักหน่วงทิฟฟานี่ควบไม่คิดชีวิตจำนวนของนิ้วที่ถูกเพิ่มเป็นสองยิ่งทำให้เธอสุขสันต์ ไม่นานนักเธอก็ซวนซบยูริยูริจูบกับเธออีกครั้ง