"อะไรของเธอเนี่ยทำมันเยอะไปหมด"
"ก้พี่ยุนให้ซอทำตามใจ"
"มันเยอะไปไหมคะถ้าเพื่อนพี่มาหาพี่ล่ะคะ ไอ้ห้องแบบนี้"
"ขอโทษค่ะ...." ซอฮยอนเสียงอ่อนลงและเหมือนจะร้องไห้
ยุนอาเพิ่งนึกได้ว่าเธอเสียงดังใส่ซอฮยอนเลยดึงซอฮยอนมากอดเอาไว้
"อย่าร้องไห้ค่ะ ขอโทษนะพี่ตกใจค่ะเข้ามาแล้วมันเขียวไปทั้งห้องเลย"
"ซอไม่ได้ตั้งใจนะ"
"ไม่เป็นไร...ช่างมันแต่ต้องทำโทษกันหน่อยไม่ปรึกษากันเลยนะ"
ซอฮยอนไม่มีโอกาสถามว่าทำโทษอะไรแต่เธอถูกดันตัวลงไปบนโซฟายุนอายิ้มพราย
"อะไร อะไรกันคะ"
"พี่ไม่ชอบไอ้กบตัวเขียวๆนี่เลย แต่พี่ตามใจเธอเพราะอย่างนั้นเธอต้องตามใจพี่นะคะ"
ยุนอาแตะริมฝีปากนุ่มลงไปขบเบาๆที่ริมฝีปากล่างของซอฮยอนและดึงเบาๆก่อนจะแหย่ลิ้นร้อนๆยาวๆเข้าไปควานหาความหวานอย่างไม่ลดละซอฮยอนตอยสนองโดยสัญชาตญาณลมหายใจหอบกระชั้นถี่ดังออกมา
"อือ...พี่ยุนอย่าทำแบบนี้คะ่"
"ทำไมคะ ไม่ชอบเหรอ ไม่อยากตามใจพี่เหรอคะ" ยุนอาพุดด้วยเสียงเว้าวอนรุกหนักด้วยการฝากรอยรักเอาไว้
ยุนอาแกะกระดุมของซอฮยอนออกทีละเม็ดบราตัวจิ๋วถูกดึงออกอย่างเบามือยอดอกสวยถูกกลืนกินอย่างกระหาย สำหรับยุนอาแล้วซอฮยอนหอมหวานตลอดไม่เคยจางยิ่งสัมผัสบ่อยเข้่ายิ่งชวนให้หลงใหล
"อือออ" เสียงครางอย่างสงวนท่าทีตามแบบคนเขินอายถูกปล่อยออกมายิ่งเร้าให้ยุนอาอยากจะกลืนเธอ
สองมือขยำขยี้หน้าอกอย่างหนัหน่วงกว่าทุกครั้งซอฮยอนถูดดึงร่างให้มานั่งไพล่ตักของยุนอาเอาไว้หน้าอกด้านนึงที่อยู่ใกล้ปากของยุนอาถูกลิ้นยาวๆตวัดเลียรัวเร็วราวลิ้นงูมือขวาเลิกกระโปรงตัวยาวของซอฮยอนขึ้นมายุนอาสอดมือเข้าไปลูบเนินสวยที่ฉ่ำชื้นด้วยน้ำรัก
"อือ พี่ยุนคะ อือออ" ซอฮยอนเกร็งไปหมดมืออีกข้างกอดคอยุนอาจิกเล็บลงบนไหล่ของยุนอาด้วยความสะท้านเสียว
"โทษฐานที่ไม่คุยกันก่อน เคโรโระเต็มห้องเลย อย่างนี้ต้องกินให้หนำใจ"
"กินอะไรกันคะ อาาา พี่ยุน"
ซอฮยอนเสียงสั่นพร่าสายตาปรือฉ่ำด้วยเพลงรักจากลายนิ้วที่บรรเลงอินโทรหยั่งเชิงให้เธอกระโดดลงไปในห้วงของเพลงรักที่ทำนองของมันเร่าร้อนขึ้นทุกขณะจิต
"พี่ยุนคะ....อาาา ซอจะแย่แล้วนะคะ" ซอฮยอนกอดคอยุนอาแน่น
นิ้วมือของยุนอากำลังลงโทษซอฮยอนจนแทบคลั่งลมหายใจร้อนๆเป่ารดคอของยุนอาซอฮยอนส่งเสียงคราวกระเส่าใกล้หู
ยุนอาซอฮยอนไม่รู้ตัวว่าขาของเธอมันอ้ากว้างด้วยความเต็มใจขนาดไหน
ยุนอาใช้นิ้วเรียวบี้ติ่งเนื้อที่เล็กที่สร้างความสุขมหาศาลมันได้ที่แล้วแต่ยุนอาอยากทำให้ซอฮยอนคลั่งมากกว่านี้อยากให้ตื่นเต้นมากกว่านี้
"น้องซอคะไปที่ระเบียงกันไหม"
"ไ่ม่เอา ตอนเช้าคนเยอะ"
"ไม่มีใครเห็นหรอกค่ะ"
ยุนอาไม่ฟังเสียงเธอแหวกอันเดอร์แวร์ตัวบางแหย่นิ้วเข้าไปที่ทางร้อนๆเหมือนหยั่งเชิงเพียงครึ่งนิ้วเท่าั้นั้นแกล้งขยับมันนิดหน่อยไม่เต็มที่มองดูว่าซอฮยอนจะทำยังไง
"อื้อพี่ยุน อย่าแกล้ง"
"แกล้งอะไรคะ"
"ก็...." ซอฮยอนไม่พุดเธอจะกลเาบอกได้ยังไงความเสียวซ่านมันขาดๆเกินๆยุกยิกอยู่ตรงปากทางเท่านั้น
ยุนอายิ่งแกล้งหนักเข้าไปอีก ขยับช้าๆเบาๆไม่เข้าจนหมดซอฮยอนจะคลั่งตายมีอยู่ทางเดียวที่จะทำให้เธอพ้นจากความทรมาน
"นะคะไปนะ"
"อืออ"
ซอฮยอนรับคำยุนอาถอนนิ้วออกมองซอฮยอนที่ดูยั่วยวนโดยไม่ตั้งใจเสื้อที่ติดกระดุมแค่สามเม็ดล่างเท่านั้น ซอฮยอนที่ล่องลอยรู้ตัวอีกทีเธอก็บพบตัวเองกำลังอยู่ที่ระเบียงกว้างของห้องเธอเหมือนยืนธรรมดาแต่ที่ไม่ธรรมดาคือกรธดปรงของเธอถูกถอดทิ้งไปแล้วยุนอายินประกบท้ายเหมือนกอดเธอไว้ ขาขวาของซอฮยอนถูกยุนอาจับวางที่เก้าอี้ใกล้ๆห้องของยุนอาอยู่เกือบบนสุดชั้นที่12ซอฮยอนมองเห็นคนเป็นจุดเล็กๆรถที่วิ่งกันขวักไขว่
"วิวสวยจังเลยเนาะ"
"อาาา" ซอฮยอนร้องออกมาเมืื่อยุนอาแหย่นิ้วสองนิ้วของเข้าไปที่ช่องทางที่อ้ากว้างเพราะขาถูกจับแยกไปแล้ว
ซอฮยอนแทบยืนไม่ติดเธอต้องใช้สองมือวางที่ขอบระเบียงและบีบแน่นเมื่อยุนอากระแทกกระทั้นอย่างไม่ปราณี
"อือออ พี่ยุน" ซอฮยอนร้องเรียกหันหน้าไปมองยุนอาที่ยิ้มมาให้ก่อนจะจูบซอฮยอนแลกลิ้นกันนัวเนีย
"อือออออ"
โชคดีที่ทั้งคู่อยู่ห้องริมสุดข้างขวาจึงไม่มีระเบียงแต่ด้านซ้ายมีซอฮยอนและยุนอายืนติดระเบียงทางด้านซ้ายที่เป็นผนังแบบทึบบังอยู่ครึงตัว
"ยุนอากลับมาแล้วเหรอ แฟนน่้ารักนะคราวนี้"
ซอฮยอนใจหายวาบเมื่อหันไปเจอห้องข้างเรียกยุนอาแม้จะไม่เห็นแต่ซอฮยอนก็อายแต่ความเสียวที่กลางลำตัวเข้าๆออกในช่องทางรักร้อนๆของเธออิธิพลมันมากกว่าเธอเลยต้องจับขอบระเบียงแน่นกว่าเดิมและพยายามยืนให้มั่นพยายามไม่สั่นไหวไปตามแรงกระแทกระเบียงของสองห้องห่างกันสองเมตรกว่า
"กำลังจะไปทำงานเหรอคะ"
"จ้ะ แฟนเราน้่ารักดีนะยุนอา"
"ขอบคุณค่ะ ซอพี่นี่ชินยองเพื่อนข้างห้อง"
"สะ อื้ออ สวัสดีค่ะ ยะิยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" ซอฮยอนนพูดแทบไม่เป็นคำ
"สวัสดีจ้า"
ชินยองยังยืนคุยอยู่ซักพักซอฮยอนมองไปข้างหน้ามองรถและกัดฟั่นแน่น เสียงครางแผ่วออกมาชินยองไปแล้วเข้าไปแล้ว
"อ้าาา พี่ยุนนนน เร็วๆๆ ค่ะ อ้าาา"
ซอฮยอนพุดอย่างเหลือกลั้นปล่อยทุกอย่างออกมาตามคำพูดยุนอาสนุกสนานกับการลงโทษครั้งนี้เหลือเกิน เีสียงนิ้วที่กระทบกับแนินสวยดังแว่วออกมาซอฮยอนโน้มตัวลงโค้งฟุบหน้ากับระเบียง
"อาาาาา พี่ยุนนน อืออออ อืมมมมไม่ไหวแล้วค่ะ"
ซอฮยอนแทบทรุดลงไปยุนอารับตัวของเธอเอาไว้ยุนอานั่งลงกับพื้นโดยมีซอฮยอนล้มทับนิ้วยังไม่ถอนออกมาพอล้มมันยิ่งเข้าไปลึกซอฮยอนเริดหน้าขึ้นตัวเกร็งกระตุกซบเอนพิงยุนอาที่หัวเราะแผ่วเบาเอาไว้
"ตื่นเต้นจัง" ยุนอาพูด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น