ซันนี่หันมาหายูริรั้งคอของยูริลงมาป้อนจูบเร่าร้อนผลักตัวของซันนี่ให้นั่งที่เตียงยุริคุกเข่ากอดซันนี่เอาไว้
"ฉันเลิกทำงานนี้ไม่ได้หรอก"
"เหตุผลจริงๆคืออะไรบอกฉันได้ไหม"
"พี่นารึชาช่วยฉันเอาไว้ในวันที่เลวร้าย ฉันต้องตอบแทนเธอ"
"หมายความว่ายังไง"
"มีครั้งหนึ่งที่ฉันต้องออกมาจากบ้านเพราะพ่อกับแม่ทะเลาะกันเรื่องเงินแล้วแม่ไม่รู้ว่าพ่อไปค่ำประกันให้เค้า คนนั้นไม่ยอมจ่ายเงินเลยต้องมาเก็บที่พ่อ พอแม่รู้เรื่องเข้าเลยเป็นเรื่องราวใหญ่โตไปเลย ฉันเองโดนหางเลขไปด้วยตอนกลับมา แต่ฉันไม่สนหรอกฉันก็เถียงกลับไปพ่อโมโหมากเลยตบหน้าฉันแล้วออกปากไล่ฉันเลยออกมาจากบ้านนั้น นั่งร้องไห้อยู่ข้างถนนพี่นารึชามาเจอเลยช่วยฉันไว้ ให้เงินมาใช้หนี้ฉันเลยต้องทำงานตอบแทน"
"อีกนานไหมกว่าหนี้จะหมด"
"ฉันใช้จนเกือบจะหมดแล้ว"
"ฉันจะช่วย"
"อย่าเลย...ให้มันเป็นเรื่องของฉันเองดีกว่า ให้ฉันมันไม่มีการติดค้างอะไรอีก"
"แล้วเมื่อไรจะเรียนจบ"
"ไม่รู้..."
"เรียนจบเร็วๆเล้วเรามาอยู่ด้วยกัน"
"ฉันทำไม่ได้หรอก"
"พำไมล่ะ"
"เซคยองซื้อคัวฉันเอาไว้แล้ว...ฉันต้องอยู่กับเค้าจนกว่าจะครบสัญญา"
"นานแค่ไหน"
"สามปี"
"ยูล...บ้าแล้วแบบนั้น"
"ฉันอยากได้รักแท้ รักจากเธอมีให้ฉันไหม ให้ฉันได้ไหม"
"ยูล..."
"รอฉันได้ไหม"
"ฉันเห็นเธอแบบนี้มานานแล้ว รออีกสามปีจะเป็นไรไปล่ะ"
"เธอมีสิทธิ์ในตัวของฉันทุกอ่ย่างซันนี่หัวใจด้วย"
"แต่เซคยอง"
"เขาได้แค่ร่างกายกับความเอาใจนใส่จอมปลอมจากฉันเท่านั้น อย่าห่วงเลย"
ยูริยิ้มกดจูบหนักหน่วงซันนี่โอบรอบคอของยูริหน้าอกสวยทรงโตถูกขยำและบีบอย่างแผ่วมือ ยุริรู้สึกว่ามันเหมือนฝันจริงๆเธอพยายามมาสองปีแล้วกับความรักของเธอถึงมันจะแสดงออกผิดๆไปบ้างลิ้นยาวๆร้อนๆถูกตวัดเกี่ยวพันที่ยอดอก
"ยูล...อือ ดีจังเลย ยูลลล" ซันนี่ครางออกมา
ยุริโถมตัวลงไปซุกจมูกลงไปที่ซอกคอขาวๆไซร้หาความหอมหวานและกลื่นกายของซันนี่ที่เธอถวิลหา แม้จะเพิ่งผ่านบทรักมาหมาดๆแต่กับซันนี่คนที่เธอรักมันยิ่งทำให้กำลังของเธอกลับมาอีก
"ยูลลล ตรงนั้นอย่านะ...อื้ออยูลลล อ้า ยูล"
ซันนี่บิดตัวเมื่อยูริแยกขาของเธอออกฝังใบหน้าลงไปตวัดกวาดชิมน้ำหวานที่หลั่งออกมาบอกว่าพร้อมแล้ว ซันนี่แม้จะเคยปลดปล่อยให้ตัวเองมาบ้างแต่ไม่เคยจะมีประสบการณ์ร่วมรักกับใครทั้งนั้นเธอหวงตัวใช่ หวงไว้ให้ยูริของเธอเท่านั้น เสียงครางที่ดังแว่วเข้าหูของยูริยิ่งเพิ่มให้เร่งการกระทำนั้นมากขึ้นอีก
"ยูลลลล อ้า ยูลล"
ซันนี่เรียกชื่อของยูริไม่ขาดปากสองมือจิกผ้าปูที่นอนอกสะท้อนขึ้นลงใบหน้าแดงด้วยความสุขเสียงดูดเลียดังเข้ามายิ่งดูดเธอยิ่งกระสันซ่านยิ่งปล่อยให้ลิ้นเลยผ่านมันยิ่งชวนให้สุขกาย ยูริตวัดลิ้นเร็วขึ้นซันนี่กดหัวของยูริลงไปสะท้อนลมหายใจ
"เราจะเป็นของกันและกัน..." ยูริกระซิบเบาๆจูบกับซันนี่เธอได้รสชาติคาวๆหวานจากน้ำรักของเธอ
ยุริลุกขึ้นค้นอะไรบางอย่างกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้างัดเอาตัวช่วยออกมาซันนี่ตาโตเธอเพิ่งเคยเห็น
"ยูล...เอาจริงเหรอ"
"ไม่เคยใช้หรอกไม่ใช้อันที่ใช้ทำงาน เก็บเอาไว้กะว่าจะใช้กับเธอ"
"จะใช้กับฉันตอนไหน"
"ถ้าขอดีๆไม่ยอมว่าจะปล้ำ"
"ย๊า.3..ไอ้เด็กบ้า อื้อ"
ซันนี่พุดอะไรไม่ได้มากนักเธอมองยูริที่ยัดปลายด้านหนึ่งเจ้าดุ้นค่อยๆหายไปในที่กลีบดอกไม้ที่อ้ากลืนเข้าไป เธอมองไม่กระพริบตาเคยเห็นแต่ในคลิปที่วันดีคืนดีนึกสนุกไปเปิดดุจากอินเทอร์เนตเท่านั้น แต่ตอนนี้มันคือของจริงยุริเดินเข้ามาซันนี่จ้องมองเจ้าสิ่งนั้นยุริดันตัวเธอให้นอน
"ไม่เคยใช่ไหม หมายถึงของแบบนี้"
"เจ็บไหม"
"นิดเดียว"
"ทำไม่เธอทำเหมือนมันไม่เจ็บเลยล่ะ"
"มันชินมั๊ง" ยูริตอบ
แต่ไม่เปิดโอกาสให้ซักถามได้นานขอของซันนี่ถูกแยกออกยูริแทรกตัวเช้าไปค่อยดันเข้าไปทีละนิดโน้มตัวกอดซันนี่และจูบเธอค่อยดันของเล่นเข้าไปช้าๆ
"ยูล...เจ็บ"
"นิดเดียวค่ะอาจารย์"
"ทำไมเรียกอาจารย์"
"อยากเรียก" ก่อนจะดันเข้าไปจนหมดมันชนข้างในซันนี่จิกหลังของยูริ
"มันจะดีขึ้นค่ะ"
ยุริแช่เอาไว้มองหน้าของซันนี่ที่หลบตาคมๆของยูริหน้าแดงไปหมดยูริเริ่มขยับช้าๆซันนี่ทำหน้าเบ้เล็กน้อยก่อนจะไปตามจังหวะของยุริ
"อ้า ยูล..."
"อาจารย์จะไม่เสียใจไช่ไหมวันนี้"
"ไม่หรอก...ฉันโอเคนะ"
"ทำใจได้กับงานของฉันใช่ไหม"
"ฉันรักเธอ..."
"อยากฟังมานานแล้ว"
ยูริร้องไห้ออกมาน้ำตาไหลลงมาเงียบๆซันนี่รั้งใบหน้ายุริเข้ามาใกล้ใช้ลิ้นแตะน้ำตาออกไป ทั้งคู่กอดกันเอาไว้แนบแน่นเสียงลมหายใจและครางดังออกมาเหมือนจะประสานเป็นเสียงเดียวกัน
"ฉันรักอาจารย์นะ" ยูริกระซิบ
"อืมมม ยูลฉันก็รักเธอเด็กดี"
ขาของซันนี้ไขว้ไว้ที่หลังของยูริกลางตัวเบียดเข้าหากันตามจังหวะเร็วช้าซันนี่ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยูริถึงเป็นเบอร์หนึ่งของโฮสต์ บทรักที่ช่ำชองแบบนี้ทำให้เธอลุ่มหลงเสียแล้วถอนตัวไม่ขึ้น ยูริจ้องหน้าของซันนี่ที่ตอนนี้มองตอบกลับมาแล้ว
"รัก..."
"รักเธอ" ยูริกระซิบตอบ
"อืมมม ยูลลล อ้า อะอะออกแล้ว"
"อ้า ซันนี่ อืมมฮั่กๆๆ"
ยุริกระแทกสุดตัวครั้งท้ายกอดซันนี่แน่นบดสะโพกเบาๆลมหายใจและสองร่างกลายเป็นร่างเดียวกันแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น